«Αρχικά ξεκίνησε περισσότερο ως ευχαριστία προς τις χώρες που συνέβαλαν στο να γίνει η KONE μια μεγάλη και ωφέλιμη εταιρεία», αναφέρει ο John Simon, καθώς αρχίσαμε να μιλάμε για τη διαδρομή του ιδρύματος. Ο Simon είναι μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του KCF. Όπως και η Tiina Herlin και η Riikka Ihamuotila, οι οποίες παρίστανται επίσης στη συνάντηση. Από την ίδρυση του KCF, η ομάδα αυτή προγραμματίζει και διαμορφώνει τις δραστηριότητες του ιδρύματος σε διάφορες γεωγραφικές περιοχές.
Το πρώτο τους έργο, το 2011, αφορούσε τη δημιουργία μια κινητής βιβλιοθήκης που είχε σχεδιαστεί ειδικά για παιδιά μεταναστών εργατών σε όλες τις πόλεις της Κίνας. Επόμενη στάση ήταν η Ινδία, όπου η ομάδα συνεργάστηκε με τον Ροταριανό Όμιλο Madras για το Ροτοριανό Κέντρο Νεότητας Nagar σε μια παραγκούπολη στο αστικό κέντρο της νότιας πόλης Chennai. Μετά την Ινδία, προχώρησαν στη Νότια Αφρική και το Μεξικό αναζητώντας νέους ανθρώπους που χρειάζονταν βοήθεια.
Εάν και τα προβλήματα διαφέρουν από χώρα σε χώρα, το KCF έχει σαφή προσανατολισμό όσον αφορά τις στοχοθετημένες ομάδες του. «Περιοριζόμαστε σε δραστηριότητες που ευεργετούν παιδιά και νέους σε χώρες όπου υπάρχει σαφής ανάγκη. Είναι ένας τρόπος να λαβαίνουμε καθοδήγηση για εμάς και να προσφέρουμε καθοδήγηση σε οποιονδήποτε αναζητά βοήθεια», αναφέρει ο Simon.
ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗ
Ωστόσο, η διαδικασία οριστικοποίησης μιας πρωτοβουλίας σε κάθε χώρα δεν είναι απλή υπόθεση. «Δεν αποφασίζουμε τίποτα εκ των προτέρων», δηλώνει η Herlin. «Δαπανούμε πολύ χρόνο προκειμένου να διαπιστώσουμε τι είναι αυτό που χρειάζεται και να προσδιορίσουμε τον χαρακτήρα των έργων», σημειώνει.
Γνέφοντας καταφατικά, η Ihamuotila προσθέτει ότι «κάνουμε μεγάλη προεργασία προτού πάμε σε οποιαδήποτε χώρα.» «Στο Μεξικό, για παράδειγμα», αναφέρει, «προσπαθήσαμε να ανακαλύψουμε ποια είναι τα προβλήματα που παρουσιάζονται πιο συχνά και συζητήσαμε για τα παιδιά του δρόμου, τη θέση των μικρών κοριτσιών στην κοινωνία κ.λπ., χρειάστηκε δηλαδή πολλή διερεύνηση.»
Παρ’ όλα αυτά, η έρευνα υπόβαθρου είναι μόνο το πρώτο βήμα. Η διαδικασία, στη συνέχεια, περιλαμβάνει διάφορες συζητήσεις με τους ντόπιους εργαζόμενους και δυνητικούς συνεργάτες της KONE στην πόλη/χώρα. Όταν η ομάδα της KCF επισκέπτεται μια χώρα για πρώτη φορά, διοργανώνει 10-15 συναντήσεις την εβδομάδα, με τοπικές ΜΚΟ και δυνητικούς συνεργάτες προτού καταλήξει στον κατάλληλο εταίρο. Η Herlin πιστεύει ότι είναι ένας αργός αλλά αποτελεσματικός τρόπος προκειμένου να διαπιστώσουν ποιο έργο θα μπορούσε να καταστεί τελικά «αυτοδύναμο».
Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΗΣ ΜΑΓΙΚΗΣ ΣΤΙΓΜΗΣ
«Αυτό που θέλουμε είναι να βρούμε εκείνη τη μαγική στιγμή όπου κάτι πάει να συμβεί ή θα μπορούσε να συμβεί εάν του δίναμε μια έξτρα ώθηση», αναφέρει ο Simon. Χρησιμοποιεί το παραδείγματα του Μεξικού για να εξηγήσει τι εννοεί. «Οι ντόπιοι στην Πόλη του Μεξικού είχαν δημιουργήσει έναν σύλλογο για να προβαίνει σε διάφορες δράσεις χωρίς να λαμβάνει καμία χρηματοδότηση, ωστόσο, ο σύλλογος είχε φτάσει σε ένα σημείο που για να προχωρήσει στο επόμενο βήμα έπρεπε να επισημοποιήσει τη δράση του και να λάβει κάποιου είδους χρηματοδότηση. Οπότε μπορούσαμε να δούμε ότι βρίσκονταν ακριβώς στο σημείο όπου θα μπορούσαμε να τους βοηθήσουμε να προχωρήσουν σε ένα πολύ υψηλότερο επίπεδο και να βοηθήσουν πολύ περισσότερους ανθρώπους», αναφέρει.
Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Το KCF και η Tanesque A.C., μια τοπική ΜΚΟ σε μια κοινότητα με υψηλή εγκληματικότητα και ανεργία στις παρυφές της Πόλης του Μεξικού, βοηθούν την Xico Arte, μια ομάδα νέων ανθρώπων που ενδιαφέρονται για την τέχνη, να γίνει μια ανεξάρτητη ΜΚΟ που συνεργάζεται στενά με το μουσείο Xico.
Η Νότια Αφρική παρουσιάζει, επίσης, μια παρόμοια ιστορία. Με τη συμβολή πολυάριθμων εταίρων, η πρωτοβουλία του KCF στη Νότια Αφρική, βοήθησε στον εντοπισμό του καινοτόμου Κέντρου Νεότητας Westbury (WYC) σε μια φτωχή κοινότητα του Γιοχάνεσμπουργκ με ιστορικό εγκληματικότητας συμμοριών και προβλημάτων με ναρκωτικά, ενώ παράλληλα εξασφάλισε την αρχική χρηματοδότησή του από το Υπουργείο Εξωτερικών Υποθέσεων της Φινλανδίας. Το κέντρο πλέον φιλοξενεί κάτω από την ίδια στέγη μη κερδοσκοπικά ιδρύματα και προγράμματα ανάπτυξης δεξιοτήτων προκειμένου να δημιουργήσει έναν κεντρικό φορέα όπου οι νέοι άνθρωποι μπορούν να βρίσκουν ένα ευρύ φάσμα υπηρεσιών και ευκαιριών.
ΤΡΙΜΕΡΗΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ
Η συμβολή του KCF δεν ολοκληρώνεται μόλις το έργο υλοποιηθεί. Συνεχίζει να παρακολουθεί εξ αποστάσεως τις εξελίξεις σε όλα του τα έργα. «Προσπαθούμε να επισκεπτόμαστε κάθε έργο τουλάχιστον μία φορά τον χρόνο», αναφέρει η Ihamuotila.
Η απόσταση, σημειώνει, δεν είναι το μοναδικό πρόβλημα. Οι πολιτισμικές διαφορές θέτουν επίσης διάφορες προκλήσεις. Εδώ είναι που συμμετέχουν οι ντόπιοι εργαζόμενοι και συνεργάτες της ΚΟΝΕ. Βοηθούν την ομάδα της KONE να αποκωδικοποιήσει τις πολιτισμικές πολυπλοκότητες και να ξεπεράσει τα γλωσσικά εμπόδια.
«Η δυναμική της τριμερούς προσέγγισης είναι κάτι σαν σκαμνί με τρία πόδια, εάν ένα από τα πόδια ταλαντεύεται, τότε ολόκληρο το σκαμνί θα πέσει. Μερικές φορές το πόδι που κουνιέται είναι η KONE, ορισμένες φορές είναι η συνεργαζόμενη ΜΚΟ, και η επίτευξη ισορροπίας απαιτεί πάρα πολλή μεγάλη διαχειριστική ικανότητα», σημειώνει ο Simon. Το θετικό γεγονός είναι ότι η ομάδα έχει μάθει να έχει επιμονή και υπομονή και να τηρεί αισιόδοξη στάση.
Σε λιγότερο από μια δεκαετία, το KCF κατόρθωσε να κάνει τη διαφορά βάσει της σύμπραξης ιδεών και αξιών. Το ταξίδι του εξαετούς αυτού οργανισμού έχει μόλις ξεκινήσει.